Adrianus Huigevoort, Jehova's Getuige
Door de uitgangspunten van hun geloof en de overtuiging waarmee ze die volgen, zijn Jehova’s getuigen in Duitsland vanaf de machtsovername door de nazi's, slachtoffer van vervolging. Vanwege hun politieke neutraliteit weigeren ze militaire dienst, werk in de oorlogsindustrie en de Hitlergroet.
Met de bezetting in mei 1940 brengen de nazi’s ook de vervolging van Jehova’s getuigen mee naar Nederland.
Voor zover bekend is Adrianus Huigevoort de enige Apeldoornse Jehova’s Getuige die in de oorlog is omgekomen. Sowieso woonden er aan het begin van de oorlog in Nederland niet meer dan ongeveer 500 Jehova’s Getuigen.
Adrianus wordt geboren op 20 oktober 1904 in Halder. Daarna woont hij onder andere een tijd in Vught en Hengelo (Ov.) om vervolgens begin jaren '30 te verhuizen naar naar Apeldoorn, waar hij werkt als metselaar. Als Jehova’s Getuige loopt hij vanaf mei 1940 het acute gevaar door de Duitsers naar de kampen gedeporteerd te worden.
Op 6 april 1941 wordt Adrianus gearresteerd door de Nederlandse politie en vastgezet in Arnhem. Ruim drie maanden later, op 8 juli, wordt hij naar concentratiekamp Buchenwald gedeporteerd. Daar blijft hij tot juli 1944, als hij wordt overgebracht naar Flossenbürg in Beieren. Uiteindelijk wordt hij binnengebracht in Dachau bij München, het grootste kamp voor politieke tegenstanders van het naziregime.
Zowel in Buchenwald, Dachau als in verschillende Außenkommando’s staat Adrianus bloot aan de willekeur en mishandelingen door de bewakers. Samen met de andere gevangenen wordt hij ingezet als dwangarbeider. Ze maken er lange dagen van extreem zwaar werk, niet zelden voorafgegaan door urenlang appel in de vroege ochtend en lange dagmarsen. Voeding en medische zorg schieten schromelijk tekort. In overvolle barakken worden de gevangenen gedwongen met meerderen tegelijk één smerige brits te delen. Door het totale gebrek aan hygiëne kunnen besmettelijke ziekten als vlektyfus zich ondertussen zeer snel verspreiden. Desondanks wordt van de gevangenen geëist dat ze schoon op appel verschijnen, op straffe van genadeloze afranseling die voor de ernstig verzwakte gevangenen vaak fataal is. Door de ontberingen, mishandelingen en moordpartijen komen in ieder van deze kampen veel gevangenen om het leven.
Ook Adrianus overleeft de ontberingen van de concentratiekampen niet. Op 25 februari 1945 wordt hij in Dachau vermoord. Hij is 40 jaar geworden. Zijn lichaam is ter plaatse gecremeerd.
Adrianus wordt sinds 1953 herinnerd als inwoner van Hengelo op het Provinciaal verzetsmonument Overijssel te Markelo.
Sinds 1960 prijkt zijn naam ook op de 'Erelijst van Gevallenen 1940-1945', die hangt in de hal bij ingang van de Tweede Kamer, op Binnenhof 1A . In 2016 is daar een digitaal scherm onthuld met de 'Lijst van gevallenen tijdens oorlogen en missies sinds de Tweede Wereldoorlog', waarop Adrianus' naam eveneens voorkomt.
In het najaar van 2022 is aan de Gruttoweg 2 in Apeldoorn een gedenksteen voor Adrianus Huigevoort geplaatst.
