Gedenktekens Liduina en Julianaziekenhuis
De Koning Willem III-kazerne was niet het enige 'Airborne hospital' in Apeldoorn. Ook in het Liduïnaziekenhuis aan de Arnhemseweg en het Julianaziekenhuisaan de Sprengenweg (beide inmiddels afgebroken), het Duitse 'Lazarett' in Paleis Het Loo en diverse klinieken en noodziekenhuizen werden gewonde Britten behandeld.
De grote stroom ernstig gewonden uit Arnhem en omgeving – niet alleen militairen, maar ook burgers – ging de capaciteit van de Apeldoornse ziekenhuizen behoorlijk te boven. Met versterking van chirurgen uit Amsterdam en het Gooi en extra operatiezusters slaagde men er in het probleem op te lossen . Opvallend was de betrekkelijk goede samenwerking tussen Nederlandse, Duitse en krijgsgevangen Engelse artsen om de Engelse gewonden te kunnen opereren en verder te behandelen. Er waren natuurlijk ook de nodige wederzijdse ergernissen: Nederlandse artsen werden beschuldigd van het helpen ontsnappen van Engelse soldaten, Engelse artsen namen volgens de Nederlanders hun medische taak in de kazerne niet serieus genoeg op of probeerden zelf te ontsnappen. Een Nederlandse arts die een belangrijke rol heeft gespeeld in de Apeldoornse gezondheidszorg in deze kritiek periode was dr van Vierssen Trip. Vanaf 1 oktober 1944 begonnen de Duitsers met het afvoeren van Britse krijgsgevangenen naar Duitsland. Maar er waren er ook die wisten te ontsnappen en met hulp van het Nederlandse verzet weer achter hun eigen linies terugkeerden.
Na de oorlog toonden de Britten hun dankbaarheid voor de verzorging van hun gewonden in de Apeldoornse ziekenhuizen. In maart 1946 werden in het Liduïna- en het Julianaziekenhuis herinneringsborden aangebracht om die dank te onderstrepen. Beide ziekenhuizen bestaan niet meer en zijn opgegaan in het Gelre ziekenhuis waar de borden nu zijn samengebracht. De borden zijn - samen met de in 1994 door de Parachute Regimental Association als dank voor de zorg en aandacht voor de Airborneveteraan Billy Bennett aangeboden schildjes - weer te zien.
